Bio

Kunstschilderes Vera Louisa Paula Cauwenberghs (zij tekent haar werken met de voornaam en de initialen van de tussennamen: Vera L. P.) werd geboren in Mechelen en woont in Wommersom, een deelgemeente van Linter (Vlaams-Brabant). Sinds 2008 is zij actief als kunstschilderes en stelt tentoon in het binnenland en in het buitenland (zie "tentoonstellingen").
Zij is autodidact en vooral geïnspireerd door de werken van de impressionisten.

Visie

Het huidige paradigma in de kunst is al decennialang hetzelfde, maar paradigma's kunnen verschuiven. Het werk van Vera Cauwenberghs valt buiten het huidige paradigma dat de nadruk legt op bizarre en /of sombere elementen in de kunst. De authenticiteit van de werken van Vera Cauwenberghs ligt grotendeels in het feit dat de kunstenares het huidige paradigma naast zich neerlegt. Zij meent dat er een grote behoefte is aan kunst die verheffend is, kunst als tegengif tegen doemdenkerij en verzuring. Zij wil de toeschouwer meenemen in een belevenis van kleur. Kleur is iets wat je niet alleen ziet; kleur ervaar je. Het beïnvloedt je, ook al besef je dat niet. Wanneer we volwassen worden lijkt de kleur uit ons leven te verdwijnen. Kleur wordt vaak gezien als iets kinderlijks. Maar als je naar de natuur kijkt, waar mensen een deel van zijn, dan zie je dat zij boordevol kleur zit. Het zijn de (volwassen) mensen die hun omgeving kleurloos en grijs maken. Net omdat mensen een deel zijn van de natuur en er niet buiten staan, is kleur echter essentieel voor het menselijk welzijn. Wanneer we kleur bannen uit ons leven, verbannen we het leven zelf.

Mensen komen niet als tabula rasa ter wereld. Het menselijk brein is geprogrammeerd, wat ons levensvatbaar maakt. Een belangrijke eigenschap van onze hersenen is dat we impulsen ordenen. Zo kunnen we de wereld rondom ons begrijpen. Wanneer we in de kunst de nadruk leggen op het absurde, creëren we een conflict dat innerlijke onrust teweeg brengt. We kunnen er een rationele uitleg aan geven en onszelf prijzen voor onze "intelligentie", maar onze biologie veranderen kunnen we niet. Het werk van deze kunstenares houdt rekening met de noden van onze menselijkheid. Schoonheid is in het huidige kunstparadigma haast een taboe. Maar ook dat is in onze hersenen voorgeprogrammeerd. Net zoals we het verschil ruiken tussen iets wat zeer onaangenaam ruikt en iets wat lekker ruikt, zien we ook het verschil tussen het wanstaltige en het welgevormde, tussen mooi en lelijk. Het spreekt vanzelf dat het hier gaat om een glijdende schaal en dat er kunnen meningsverschillen zijn over wat het mooiste of het lelijkste is. Maar het gaat er om dat harmonie mensen tot rust brengt. Harmonie en schoonheid gaan samen en zijn niet te veronachtzamen bouwstenen voor ons welzijn.

Er bestaat niet zoiets als "niet communiceren". Zelfs als mensen niet bewegen, niet spreken enz..., communiceren zij nog (zij communiceren bijvoorbeeld dat ze met rust gelaten willen worden). Elk schilderij is een vorm van communicatie. Strikt gezien brengt elk schilderij dus een boodschap over. Of die boodschap de toeschouwer beroert of niet, is een andere zaak. De boodschap kan heel subtiel zijn en toch mensen tot in het diepste van hun wezen raken. Anderzijds kan een nadrukkelijke boodschap mensen geheel koud laten.

Het werk van Vera Cauwenberghs omvat onderwerpen als: urbex, graffiti, steampunk, yarnbombing, maar ook fauna en flora. De diversiteit weerspiegelt die van het leven zelf. Urbex en urban onderwerpen behelzen de ongebreidelde zoektocht naar interessante creaties van mensen. Fauna en flora weergeven in al zijn weergaloze schitterende kleuren en vormen, doet mensen wellicht beseffen dat het de moeite waard is om er verstandiger mee te leren om gaan. Een natuurlandschap of een schilderij van dieren die zeldzaam zijn bijvoorbeeld, is dus niet zomaar een "mooi plaatje", maar eerder een wake-up call.

Samenvattend wil Vera Cauwenberghs door middel van het scheppen van een realistische, kleurrijke harmonie, een subtiele wake-up call brengen.